Odkąd Edward Larrikin odszedł z indie rockowej formacji Larrikin Love, bardzo spoważniał i zaczął upodabniać się do – swojego niewiele starszego kolegi – Patricka Wolfa. Przestały interesować go brytyjskie podwórka: laburzyści, torysi, herbaciane spacerki po Londynie i sensacje z New Musical Express. Szczerze nienawidzi twórczości ślicznych i lukrowanych Kate Nash i Reni Nicole, gdy w wywiadach określa je jako bezduszne dziwadła wzięte z nikąd. W przeciwieństwie do nich, oczytany w twórczości poetów wyklętych Larrikin, ma coś do powiedzenia i stara się być autentyczny. Jako The Pan I Am spaja kontrasty: nowoczesną poezję z nowoczesną muzyką popularną, eteryczne instrumenty smyczkowe z ciężkim zgrzytem gitar, chłopięcy wdzięk z dojrzałą osobowością. Wierzę mu.
MySpace: http://www.myspace.com/thepaniam
Mp3 „Ophelia Aged 6”: rapidshare
Ekspress Muzyczny 